Birleþmiþ teninde ay ile nur. Adýna demiþler Aynur. Tamam, ayýn ay, nurun nur. Bunlara bir diyeceðim yok. Lâkin, sendeki bu eda ile gamze, Bu cilve, bu iþve. Sanki çöle yaðan yaðmur. Bir bakýþýn, bir gülüþün, Göreni on ikiden vurur. Ýnsan ne mal mülk ister, Ne rütbe ne gurur. Ah Aynur! Güzel bu kadar mý acýmasýz olur. Ankara,23.05.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.