Sensiz buz gibi kaldýk þehrimle ben baþ baþa. Attým kendimi umutsuz, ýþýksýz sokaklara. Razý oldum kaderin verdiði bu cezaya. Son sözüm, baðýmý kopardým tüm dünyayla.
Adeta, sanki bir yabancý kaldým dünyada. Her þeyim bitti sevda pusu kurmuþ bana. Kolay deðil, kaldým yýkýlan duvarlarýmla. Savunmasýz bedenim tarifsiz acýlarda.
Senden sonra kimseye açamadým yüreðimi. Ayrýlýk kýyýsýna býraktým hayallerimi. Gecelerim kâbus oldu, öyle bir bitirdin ki. Kimsesiz kaldým gökyüzünde ki ay gibi.
Söz: Fuat ÝNCÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fuat İNCİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.