Ýstasyonda,
Bir oturaðýn üstünde
Bir gözlük unutulmuþ.
Þöyle,cicili bicili bir þey,
Güneþ gözlüðü olmalý.
Hemde sahibi mutlaka bir çocuk...
Sekiz on yaþlarýnda olmalý
Kesinlikle kýz çocuðudur o,
Anladým pembesiden.
Saçlarý sarý mý,o minik yüzün?
Gözleri boncuk boncuk,
Çok soru soran çocukmu?..
Ne çok üzülüyordur þimdi.
Aðlayýnca salya sümük,
Yenisini alýrým deyince annesi,
Hýrçýn çýðlýklar atýp
Yaþlarmý süzülüyor yanaklarýna.
Kaç yerden kýrýlmýþtýr hýçkýrýklarý,
Yazýk....
Kaç gözlük alýnsa da
Tutar mý hiç onun yerini?
SEvgi
Nasýlda kýrýlmýþtýr
Þimdi
Minicik yüreðinde.
En büyük derdidir onun
Ýstasyonda unutulmuþ o gözlük...
Çocukluðumda,
Bende saatýmý kaybetmiþtim.
Her gece rüyalarýmda bulur,
Uyanýnca tekrar yitirirdim.
Nacar marka bir saattý.
Sonraki yýllarda çok saatlerim oldu ama
Hala kulaklarýmda gezinir
Tik tak sesleri,hala özlerim...
Seni en iyi ben anlarým çocuk
Eðer bilseydim adresini
Hiç üþenmez,evine kadar getirirdim
Þehir alabildiðince dolu
Çok kalabalýk,
Seni nasýl bulurum çocuk....
Sevgiyle okþayýp gözlüðünü
Belki hatýrlarda
Gelir alýrsýn diye,
Olduðu yere býraktým.
Eðer rastlamazsa senden önce
Ruhu aç bir baþka çocuk
Gözlüðün seni bekliyor orda.
Ben,
Hüzünlenip þiir yazmaktan baþka
Bir þey yapamadým.
Üzgünüm,
Kusura bakma çocuk.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.