saçlar sonbahar
bakýþlar kýþ
gözler kuþ uçuþunda
býrakýldýðý bir an’ýn
hatýrlanmaya mahkum kýyýsýnda
mevsim
yaz hazýrlýðýndayken
son gribini atlatýyor hafiften
bavuluna sýðacak kadar yaz al biraz
dönüþün muhteþem olsun diye
gidiþine adýmý yaz
ki ellerin bahar
teninde ben’ler açarken
ruhuna uyacak her iklime
uyanacak düþler biriktirdim
umut satýcýsý vaatlerden
yazmaya yazmaya yazmayý unutmuþ bir kaleme
yaz ile mayalamaya çalýþýrsam þimdiden
yön hissini kaybetmiþ bir arýnýn rengine aldandýðý yapay çiçekten
ne taþýyabilirim ki p’eteðine
yaz bunu bal özüm
mayýsta çýrpýnan kelebek uçuþum
tadý damakta baki
belli belirsiz ilk öpücüðün gamzesinde açan pembenin
utangaç ayýbý olsun
masumiyetin
gel,
yaz ile
sen dalga ýsmarla
ben,
dondurma
kumlara uzanýrýz
güneþe gözlük takýp
köpükler kitap okur
pembeye dönen harflerin
kýrmýzý çevirisiyle
yana yana
döne döne
sonbahardan kalma saçlarýn
dolanýrken
bileklerime..