güz..

ellerini çekip ellerinden
ve þiirlerini mýsra mýsra
kapattý yüreðinin en aðýr kapýsýný
kendi dýþýndan içine doðru ki
kör bir adým gibi ilerledi içine.

hep biraz maðrur/biraz eksik.
bir aþk yeniden baþlar diye

ilkbaharlarda...

dalýndan kopan ve kopartýlan
tüm kuru yapraklarýn özeti gibidir bu
dört mevsim yaþayan yürekler için.
ve ömür kýþa/soðuða açýlan

-son
-baharlar gibi çekilir

çekilir böyle kýyýlarýndan içeri

ýslak

bir zerre düþse eteklerine
tenin kaþýnýr hayata biliyorum ki
sen tabirsiz rüyalar bulursun kuþ kanatlarýnda

bir hesapsýzlýk var aramýzda.
yarý çýplak bir seviþme kadar.
önemli deðil evet
içinde olup olmamam.

yerinden ve yurdundan kovulmuþ
kavimler gibiyim.

omuzlarýndan.

sayfalarýndan bir defterin
ve o derin bakan elasýndan gözlerinin
ilk aþklardan ki
arka bahçeye gömdüðüm
mavi misketler kadar çocukluðum/çokluðum.
yýllar/yollar.
köprülerin ve tenin.
hiç öpmediðim parmak uçlarýný çekip avuçlarýmdan
kapattýn kendini çýkmaz sokaklarýnýn içine.

sana damlýyorum

ne zaman yaðmur yaðsa umutlu bir damlayla.
sana düþüp,
parçalanýp sana,
yuvarlanýp sana keskin bir virajda.

hayýr.

tutamýyorum ellerinden.
en iyi bildiðim kuyulardan

düþtüm/
düþtün ki

baharý seviyor olsan da
güze hasret uykularýmýn caný çekiyor seni.

seni diyorum seni...

uçuþan bir düþün tüllerini çekip alnýmdan.
ýrmaðýn yüzünde
yüzüne b-akýyorum
þahit buna demirden köprüler,
aðaçlar..

aþk kadar nefret þahit

neden uzun uzun b-akamýyoruz kendimize
sevemiyoruz uzun uzun
bir böceðe ömür verenden tut da
saçlarýnýn beyazýnda tel tel yaþlananlara kadar

herkesin öldüðü bir zamanda

keder budur iþte
tenine düþen gün ýþýðýný inatla kovmaya çalýþmak.
baþýný çevirmek önce saða,
sola sonra
vücudunu oynatarak sýðmaya çalýþmak
içinin kuytularýna ki

replik almadan
konuþamayanlar bilir
aþk öldürür hep bir diðerini...

körebe oynayan çocuklarýn oynadýðý
masum bir oyundu
kýrýp gözle görünmez kanatlarýmý
kala/kaldým
þaþýlacak bir þey de deðildi
hep olduðun yerde beklemek.

pek önemli deðil þimdi
bahsi geçen o adam.
ELlerinde…ki,
bilendim keskin sözlerine dilimle
sesini yüreðimde hapsettiðim
eksik bir susma biçimi devrilir
omuzlarýndan saçaklarýnýn.

onlar birbirlerini görmeden sevenler
onlar olduklarý yerde durmadan koþanlar.
onlar kekre hevesleri yaþamsallýðýn.
aþkýn en safir
en saf bilgeleri ki
yoruldum kalkýp yerimden/derinden

uyumalýyým þimdi.
uzun/uzun...

-son
-bahara hazýrlanýp,

yapraklarý hatýrlamalýyým tretuvar kenarlarýnda...

g-özlerimi baðlaman yersiz
b-akamýyorum sana
baðlama ellerimi

bir kere susmuþsan...

tenine kamçý vuran sahip/
-siz..

ait-siz herþey..

bana çarpma!
konuþ ama acýtma.
çarpma kýyýlarýna/kuytularýna ki

askýda unutulan düþler böyledir
kýnýnda kýlýçlarýyla kesemeyen tenleri...

ve o gözler
durduðu yerde izleyen
hep güz gibidir ki

yaprak yaprak savrulur
ýrmaðýn kenarýndan
kýyýsýna doðru hayatýn...



(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: