içimde zonklayan bir sýzý var, içimde zonklayan bir sýzý var hep seni hatýrlatan yaþanmamýþ bir kaç hikaye ve sonrasýnda dilime dolanan, sensizliðin melodisi
hani, unutsak diyorum dünü, bugünü yarýna umutla sarýlsak güneþi alnýndan öpsek ayda bir dilek tutsak umutsuzluðun her tonunda umut dilesek ezber bozan bir suda yeniden yýkansak
yüreðimizde en ufak bir þüpheye yer kalmasa sonra yeniden bugünü yaþasak hayatý tüm renklere boyasak yalýn, ama çözülmemiþ sýrlara alabildiðince yol alsak mesela bu kaçýncý moladýr sende verdiðim
ayet hükmünde tüm sevmelerim. kýyýsýnda durmuþum kör bir talihin ölmelere ramak kala her þey buruk bir masal tadýnda kafeslenmiþ düþten öteye
dilimde þimdi histen yoksun devrik bir cümle mahþeri bir his tanýmsýz gel-gitlere emanet, kendime verdiðim tüm sözler eþgali belli olmayan duygulardan ibaret hayallerim ne olur bir kere sarýl bana hasret kokmasýn gecelerim
ben vatansýz yaprak gibi savrulurken rüzgarda tüm sözlerim zamana yenik düþmüþken gözlerim bir avuç topraða bakýyorken iþte o zaman , sessizce vurulur , orta yerinden mülteci düþlerim...
02 Mayýs 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.