Kader Kurbanı
Kader Kurbaný
Bendeki hasretin büyürdü gülüm,
Akar gözlerimden çektiðim zulüm
Gönlüme sýðmýyor, taþar dýþarý,
Fizandan duyulur çaðlayan þarý.
Hasret, gönüllerde onmaz yaradýr,
Araf hâli gibi iki aradýr.
Döner kasýrgaya, kalpler burkulur,
Giden gider, derdi seninle kalýr.
Hasretin derman ancak bir muþtu;
Bir zaman Yusuf’a mapusta düþtü,
Yakub’a esmiþti gomlekten koku,
Ve, Rabbin adýyla gelen o ’oku!’
Hasretin gölgesi yoktur ki gülüm,
Acýsý yanýnda azdýr ki ölüm,
Kaderden düþenler yanar da yanar.
Kapanmaz yarasý kanar da kanar.
Yusufoðlu, acep sen kaçýncýsýn?
Aðlamana baksak, ilk birincisin,
Anlýnda yazýyor "kader kurbaný",
Olanlara sabret, giy de urbaný!
30.04.2018
MEHMET SEMERCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet SEMERCİO. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.