YİNE VİRAN OLDU
Yine viran oldu mülk-ü divanem
Daðýldý umudum toz oldu gitti
Gül menekþe umar iken baðýmda
Zemheri yetiþti güz oldu gitti
Yaþ doldu gözlerim sýzladý içim
Vakitsiz vakitte yolundu saçým
Kalktý yavaþ yavaþ yol aldý göçüm
Bilinmez yollarda giz oldu gitti
Kalk gönül gidelim ne kaldý burda
Yere düþmüþ yüzün yüreðin darda
Ne kadar ömrümüz kaldý ki þurda
Ezel arttý ebed az oldu gitti
Neyleyim ey gönül bilmem neyleyim
Varýp bu derdimi kime söyleyim
Evvelden ne isem hâlâ öyleyim
Deðiþmek de bana zül oldu gitti
Eser zaman yeli gençliðim tozar
Vurur da sineme bendimi bozar
Yârin bahçesinde hoyrat mý gezer
Yanakta gözyaþým iz oldu gitti
Sana derim sana ey kaþý keman
Düþmüþüm derdine hâllerim yaman
Sardý daðlarýmý kapkara duman
Yükseldi baþýma boz oldu gitti
Hasret güneþinden çoraða düþtüm
Kurudu topraðým kuraða düþtüm
Artýk sevdiðimden ýraða düþtüm
Gönlümün yarasý taz’oldu gitti
Ne gönül þad oldu ne yüzüm güler
Felek hasým gibi býçaðýn biler
Emrah Mevlâ’sýndan nihayet diler
Söylediði en soz söz oldu gitti
1 Aðustos 2017 Salý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumhur Kızılbel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.