Haddini bil gönlüm, Sen þair gönlüsün, gülmek senin neyine, Kendine gel gönlüm, Bülbül misali, güle konmak neyine. Senin dünyadan payýn, Gam, keder ve hicrandýr, Pervanesin sen, senin iþin yanmaktýr.
Ey gönlüm, Bir kez olsun beni dinle, Bahar geldi diye açýlýp çiçeklenme Sen þair gönlüsün, Tebessüm yakýþmaz sana, Sen, yalnýzlýða mahkumsun Kimse meftun olmaz sana. Sen, çöle býrakýlmýþ, aç ve susuz mecnunsun, Leyla damla dahi sunmaz sana. benden baþka kimsen yok anla.
Ey gönlüm Sen benim imtihanýmsýn. Sýrattan geçmek sana baðlý, Þimdi Sýyrýl tüm hayallerinden, Býrak tüm hevesleri, Ýçinde ki o altýn kafesten, Azad et güvercinleri. Sen þair gönlüsün Gayrý lal et dilini, Yansan da tütme, Belli etme halini.
Ey gönlüm Þimdi toparlan gidiyoruz, Elimizi, eteðimizi çekiyoruz dünyadan. Vakit Hira ’ya saklanma vakti Ýçimizde dua, dilimizde Allah zikri. Gidiyoruz. Vakit geldi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut dinç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.