Nasýl da aþýverirdik çocukluðumuzda duvarlarý.
Bir yýldýz kaysa gökyüzünden,
uzanýrdýk,
sanki tutuverecekmiþiz gibi ellerimizle.
Zaman zaman,
gözlerimizi sýmsýký yumar,
öldüðümüzü düþünürdük.
Her þey bir oyundu o zamanlar.
Bilemezdik;
Duvarlarýn böyle yüksek,
yýldýzlarýn umutlar kadar uzak,
yaþamýn acýmasýz,
ölümün böylesine zor olduðunu...
Çýnar Göle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.