ATEŞTEN YELEK
Herkes gibi olur, senin sonun da,
Ömrünün töreni bitecek bir gün.
Hesabý verirsin, mahþer gününde,
Ýsrafil’in Sur’u ötecek bir gün.
Zavallý gönlüme kazdýðýn mezar,
Hasretin yeliyle baþýnda tozar.
Sevda çarþýsýna kurduðun pazar,
Seni yalnýzlýða satacak bir gün.
Dýþýn gül bahçesi, yüreðin taþmýþ,
Gönlüm taþ heykelin peþinde koþmuþ.
Ayrýlýk selinin acýyla çoþmuþ,
Sularý ömrünü yutacak bir gün.
Sayende giydiðim ateþten yelek,
Yaralý sevdamý sardýðýn belek.
Sýrasý gelince gönlüne felek,
Ýdam sehpasýný çatacak bir gün.
Kendini bulunmaz Bursa kumaþý,
Sanarak yaþaman yanlýþýn baþý.
Aðlayan gönlümün bir damla yaþý,
Seni kor ateþe atacak bir gün.
Hüzün sarayýnda yýllanan þahým.
Gamzede tahtýnda son padiþahým.
Armaðan ettiðin hasretim ahým,
Her iki yakandan tutacak bir gün.
Mehmet Nacar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.