pazartesi

bugün ne oluyorum?
ne oluyorsam da giderek
ötelerden bir salý
olanca sýradanlýðýyla üzerime kapanýp
bütün o yuvarlak günlerin içinden
baþý sonu bir yaþamayla boyuyor zamaný...
oysa ne baþtayým
ne ortada, ne sonda
öylesine insanlardaným,
nefes alýr, nefes veriririm
yine öylesine insanlar arasýnda

tutulmasý olmayan birkaç saati
biraz bir araya getirecek
su kenarýnda oturacak, vakitleri sayacaktým
kalýn vakitleri sayacaktým ince vakitlerden
yumuþacýk meyveler tutacaktým
olanca isteðim buydu...
köprülere takýldým
kuþlar bulutlardan su çalýp yaðmur oldular
topraðýn þöyle uzaðýndan seyrederek
kurak bir kýþ geçiyor üzerimizden.
kanatlar biriktirmiþ gökyüzü...

italyanlar eve dönecekti maviler içerisinde
genç kýz hüznü ve mutluluðu baðýracaktý
(maria vinci’yi sesinden tanýr sokak!)
ben býyýklarýmý kesecektim banyo beyazýna inat
paspaslar ve ayna sonlarý
çeþmelerden devrilen su merdivenleri
ve diþ fýrçalarý...

bugün ne oluyorum?
her oluyorsam da giderek salý
ve akþam üstü...
susmayýn,
korkarým...
susmayýn,
aðaçlarý kesilmesin ev önlerinin
susmayýn...
nefes deðil, dil deðil, ses deðil
kelimeler nasýl da aðýrlýksýz duruyorlar öylece
yalnýz, bir kadýn sussun
aðzýnýn içinde bir boþluðu iyice soðutarak

(bir kadýn ki suyun kenarýnda dimdik ayakta
þimdiki zaman renklerinden kaçarak...
siyah beyaz bir gökyüzü ve aðaçlar
ýslanmýþ yapraklarý soyunuyorlar
kadýn suyun kenarýnda dimdik ayakta
gölgesi karanlýk bir duvak gibi uzamakta)

bugün ne oluyoruz?
ne oluyorsak da avuçlarý kapalý
bir yolüstü meyhanesinde yalnýzlýðý uðurluyoruz
delikanlý sancýlarýmýz,
esmer ve kuvvetli kollarýyla
çekip düzeltiyor yaþamayý...
Sosyal Medyada Paylaşın: