Seyfullah: Halid Bin Velid(k.s)

Bir ömür meydanlarda kýlýç sallayýp durdu
Müþrikleri yýldýran kanlý darbeler vurdu

Hidayetinden evvel, yanlýþ saflarda koþtu
Ýslâm’la þereflendi, coþtu habire coþtu

Resul-i Ekrem ile çýktý onca sefere
Kýlýç yakýþýyordu bu Müslüman nefere

Gözü pek, iradeli, cesur, yiðit kumandan
Gücünü alýyordu sarsýlmayan imandan

Hudeybiye’de doðdu, kalbe iman güneþi
Nedamet yaþlarýyla söndü küfrün ateþi

Ýçindeki boþluðu, imanla doldurdu o…
Sabrýn meyvelerini Ýslâm’la oldurdu o…

Dertlerinin tabibi, ilacýydý Medine
Resulullah’a koþtu, tabi oldu hak dine

Resul’ün deyimiyle ‘o ne güzel bir kuldu’
Cenab-ý Hak lütfetti, aradýðýný buldu

Kelime-i tevhitle kalbin kiri silindi
Adý “Halid” olsa da hep “Seyfullah” bilindi

Savaþ meydanlarýnda, yýkýlmaz bir çýnardý
Çaðlayanlar misali, coþkun akan pýnardý

Teninin her yerinde kýlýç, mýzrak yarasý
Göklerden yankýlandý, o yiðidin nârâsý

Yermük’te üç bin nefer, yüzbinlerle savaþtý
Coþkun seller misali, bendini yýkýp aþtý

Ýslâm’ý yaymak için durmadan at koþturdu
Halid’in yiðitliði müminleri coþturdu

Atý ve kýlýcýndan baþka serveti yoktu(r)
Cennette neferleri, ahbaplarý ne çoktu(r)

Hayatý at sýrtýnda, muharebede geçti
O da her fâni gibi, ölümsüzlüðü seçti

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: