Bazen aðlarsýn durduk yere sebebini bile bilmeden.. Sonra durup düþünürsün neydi beni aðlatan diye. Derken bir tren sesi yankýlanýr kulaklarýnda.. Gök gürler, yaðmur yaðar.. Karanlýk odana iþte tam o anda anlarsýn öldüðünü.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.