Çocukluðum kýþ sabahlarýnda.. Annnemin sobada kýzarttýðý ekmeðin kokusuna hasret.. Ýkisinede doyamadým.. Bir sonbahar sabahýndan sana yazýyorum..Anne Sensizlik buralarda bildiðin gibi.. Hic kimse dolduramýyor yerini.. Ne ilkbahara göz kýrpan papatyalar.. Ne bahcenin önündeki kýþ elmasý.. Bu aralar bir baþka yokluðun Bir baþka acýtýyor icimi zamansýz aklýma düþüþlerin.. Oðul oðul deyiþlerin.. Mevsim bilmez sevmelerin geliyor aklýma .. Daha bir icerlenýyorum nefesimi üst üste alýrken.. Elbet yosun tutar bir gün daraðacýnda kuruyan göz pýnarlarým.. Zaman icine atýldýðýmýz bir mezarlýk.. Biz cüremeyi yaþamak saymýþýz be Anne..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.