Bir Kabus..!

Þehir her zamanki gibiydi
Dedim biraz uzaklaþsam
Artýk dinlenme vaktiydi
Köyde baþkaydý yaþam..


Dakikalarý sayýyordum
Fosforluydu yelkovan
Yalnýzdým
Karanlýktý
Saat ikiyi beþ geçiyordu tam..

Sobanýn gözleri tavana vuruyordu
Hatta yaðmur aðlýyordu bana inan..

Birden karþýmda gördüm
Put gibi duruyordu
Çolaktý bir kolu
Gözleri ateþti, kaynýyordu
Sandým ki ben bugün öldüm..

“Buradan baþlayacaðýz” dedi “tam da buradan”
Neye olduðunu dahi soramadým
Tamam dedim, sadece “tamam”
Attým kendimi sonra þuursuzca balkondan..

Koþmaya baþlamýþtým
Bilinmeze gidiyorum
Ardýma bakamasam da
Gözlerindeki ateþi hissediyordum..

Bir tarlanýn tam ortasýna geldim
Sendeledim birden çöküverdi dizlerim..

Ellerim kazma oldu, ellerim oldu kürek
Kazdým hiç durmadan gözlerimden yaþlar dökülerek..

Kan akýyordu ellerimden
Hava çok soðuk donuyordum
Toprak kan kokuyordu
Çýldýrmýþ gibi etrafýmda dönüyordum..

Her yer karanlýktý herkes çýðlýk çýðlýða
Gözlerimi açtým kendimi buldum odamda
Bir kabustan uyandým sonra
Lavaboya koþtum kustum dakikalarca..

Korku heyecan ellerimi yýkamaya baþladým
Týrnaklarým sanki yerinden kopmuþtu
Nasýl bir kabustu bu inanamadým
Kan beynimde donmuþtu, bir daha uyuyamadým.


Sosyal Medyada Paylaşın: