Nikferli Efe Memet

Nikferli Efe Memet

Bir zamanlar Efe Memet yaþardý,
Efeliðini geçen yoktu ünce.
Gözün ýrmaklarý bazen coþardý,
Ölmüþ yâri akla ansýz düþünce.

Pantolonu kalýn Nikfer bezinden;
Çizmeleri Yeþilova bozundan;
Kurt bile korkardý koca izinden,
Yeller gibi tüfek elde koþunca.

Avam fýsýldaþýr bir gün kahvede;
Puþtlar bir olmuþ da dalmýþ Memet’e.
Can havliyle bir haykýrdým; "Tövbe de!"
Sýrtüstü düþmedi ki bu yaþýnca.

Yamukca þapkasý yine baþýnda;
Kurt sürüsü kaçar, o da peþinde,
Geçen böyle görmüþ babam düþünde,
Sorarsanýz, kâbri daðý aþýnca...

20.04.2018

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: