yaşam budur

Yaþam Budur

Tüm varlýðýmýz dam evlerde yeþeren anýlarýmýzdýr
Her daim dikerim bahçeme
Tekrar tekrar açar
Yediveren çiçekleridir

Ben bu þiirde beni
Ve sonbahar yapraklarýnýn
Yalpalayan düþüþüne inanan kendimi betimledim

Yaþam belki güneþi geceyle buluþturmamdýr
Yaþam belki kendimi bahçeye dikmemdir
Yaþam belkide kimseye selam vermeden
Sonsuzluk yolunda ilerlemektir
Yaþam belkide bir bakkal dükkanýnda
Ayýrým yapmadan herkese ayný selamý vermektir

Yaþam en çaresiz olduðun anda
Dolunayýn zihninin içinde belirmesidir

Ýnsan bazen yenilgilerine bahene ile mutlu olur
Yalnýzlýðý avuntusudur
Gecenini bitiþini bir sigara ile uðurlarken
Yaþam þafaða abdest almaktýr

Ýndirirken güneþ yavaþ yavaþ perdelerini
Bana düþen de tenha bir kahvaltýdan öte
Haylaz bir yalnýzlýktýr

Yaðmur çiselerken gözlerimden
Bir kapý tak taðý alýp götürecek özgürlüðümü
Bir düþün bitiþi
Bir yara belki de Yeniden konuþlanacak evime

Anlayacaðým bir þehirde yaþadýðýmý
Tasalarýn ev ev gezdiðini
Biliyorum buralarda
Her þey herkese aittir
Aitliðin sýnýrýný çizerken
Unutmuyorum gönüllerin hoþnutsuzluðunun
Para ile satýn alýnamayacaðýný

Ve ben çok iyi biliyorum
Bir ölürken bir çoklarý doðar
Ve ben biliyorum
Benim olanlar
Herþey ama herþey
Bir baþkasýna ait olacak
Bana iki metre kare bile olmayan
Azýcýk bir pay düþecek
Sosyal Medyada Paylaşın: