Kalem Kırılmış

Kalem Kýrýlmýþ

Kâlpte yaralarým kapanmaz artýk,
Daha da büyüdü dilin deþtikçe,
Senle hayâllerim, ne çoktu, yazýk!
Belki alýþýrým daha piþtikçe.

Dilde kemik yoksa, destur da mý yok!
Ýnsan yaþanana kýymet verir be!
Bahane arama! Lâmi cimi yok,
Seninle kalmaktan rahat kabir be!

"Ýyi kötü günde" demek, nedir ki!
Senin lügatýnda, bu ’yemek’tir ki!
Aklýndan çýkmaz ki ballý baklava,
Artýk sýðmaz oldun þu küçük eve.

Geldiðinde elli, þimdi yüzelli,
Sana "yeme" diyen yoktu tabi ki.
Kantarlar ayarsýz, bozdun besbelli,
Kimden ah aldým ben, bilemedim ki!

"Doðru benim" dersin, neren ki düzgün!
Anam bile býktý, o da çok üzgün.
Misafirliðe de gidemez olduk,
Dedikodularla çok vebâl aldýk.

Allah þu ömrümü çok uzun yazmýþ,
Yaþa yaþa bitmez, senle çekilmez.
Daha ben ölmeden kabrimi kazmýþ,
Ne çok isterim de, lâkin girilmez.

Mehmedin kaderi böyle yazýlmýþ,
Mahkemesi bitmiþ, kalem kýrýlmýþ.
Kalubela’da mý karar verilmiþ?
Hâlim deðiþmedi, deðiþmez artýk...

19.04.2018

Ben Bilmem:)
Sosyal Medyada Paylaşın: