burunlarý uzayan duvarlar diyemiyorum caný cehenneme yanacaklar var- kavrulup aþ olacaklar yükselen gýrtlak düðümü en son ne kere gülümsemiþti onu o gül mezarda gördüm
ideolojiler emziliyor açlýðýn baþucunda zoraki dudaklarýný toparlýyor -öpüyorum hasta bir camýn yoðunlaþan buðusunu vuslat deðil bu kucaklaþmalar yaþamýn ölümsüzlüðe alaycýlýðý uçmak çoktan mý göçtü
sen dur demezsen gidemeyeceðim uzaklar koþusuna zalim
Sosyal Medyada Paylaşın:
patagon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.