TOPRAK OLARAK KALIRIZ

TOPRAK OLARAK KALIRIZ

Topraðýn özünü bildik.
Çeke çeke öze varmayý öðrendik.
Havayla nefesi.
Ateþle ocaðýn elevini.
Sudaki hayatýn farkýna vardýk.
Güneþ kaynattý yüreklerimizi.
Rüzgar körük gibi alevleri yükselti.
Yaktý bizi kül etti.
Yaðmur yaðdý alevleri yok etti.
Yanan biz olduk alevler içinde.
Küllerimiz topraða karýþtý.
Hayat olduk yeni fidanlara.
Yuva yaptý kuþlar dalýmýza.
Bülbüller aðýt yaktý bu halýmýza.
Biz razý olduk, rýzalýk verdik doðamýza.
Topraðýn özünü bildik.
Toprak bizden, bizde topraktan olduk.

Yollarýmýza taþ dizildi.
Taþtan topraða döndük.
Yüreðmiz humus oldu.
Kazmayla kazdýlar, belle bellediler.
Tapanlayýp dümdüz ettiller.
Toprakta öze vardýk.
Sabýr bizim hanemize yazýldý.
Bizi tanýmayanlara
Biz Baharda Sarý, pembe Çiçekler, Nevruzlar
Yazlarý ise kýzýl güller verdik.
Bizde büyüyen aðacý kýrsalarda.
Aðacýmýzý odun yapýp yaksalarda.
Biz rýzalýðýmýzda Ýkrarýmýzda kalýrýz.
Hayat veririz, beden alýrýz
Çünkü biz topraðýn özündeyiz.

Bilirimki ben sizi unutamam.
Kollarýmý açtým sizi hasretle beklerim.
Bilirimki sizde beni özlemiþsiniz.
Bu hayat gurbetinde
Bir gün bana döneceksiniz .
Sizi kucaklýyacaðým gün.
Yeniden doðuþ gününüz olacak.
Çünkü ben toprak anayým.

Seyid Oðlu topraða aþýðýz.
Hepimiz insanýz hatta kardaþýz.
Ayný yerde topraða karýþýrýz.
Belki bir fidan oluruz.
Kuþ konar dalýmýza.
Belki bin bir çiçeðimize.
Belki bir arý konar ortamýza.
Otda olsak, çayýr çimende.
Bir aðaç bir böcek de olsak.
Yada suyla çamur olsak.
Belki boz bulanýk sel oluruz.
Diyardan diyara, deryadan deryaya ulaþýrýz.
Çünkü biz topraðýz.
Tortu olur bulanýk suda dibe çökeriz.
Rüzgarda toz alýrýz,
Ateþle duman da olsak.
Sabýr içinde toprak kalýrýz.
Çünkü toprak bizde,
Bizde topraðýz.

16 Nisan 2018 Berlin Ali Koçak

Sosyal Medyada Paylaşın: