öm
bütün mevsimlerin sonu ölümdür
Bütün mevsimlerin sonu ölümdür
Kutsal bir dengenin üzerine kuruluydu kainat
Ben se bebekliðimi nehirlerin üzerinde kutsadým damla damla
Çocukluðum ýþýltýlý bir yeryüzünde geçti
Kimbilir geleceðim bulutlarýn üstünde
Arsýzlýkla damgalanan bir yaðmur gibi geçecek
Oysa benim hiç bir yaram aþktan deðildi
Dikensiz bir güle hiç tercih etmez sevdalý herhangi bir kadýn
Korunaksýz bir serçe ötüþüydü ergenliðim
Zaman sesini yanýk bir türküye vermiþti
Gençliðim yerküreden daha yalnýzdý
Baþucumda duran yeþil bir seccadeye
Binlerce kez suskunluðumu yazdým
Ne de sevecendi yalan söylerken
Bahçendeki aþkým diye açan karanfiller
Ve sevgilim sen yaslardýn aðýtlarýný göðsüme
Ellerimin Tanrýya yakarýþýný görmezlikten gelirdin
ve ben yalnýz kendimi görürdüm
Iþýksýz bir kainatýndikiz aynasýnda
Her mevsimin apayrý bir gizi varken
Aralýðýn benimle alýp veremediði nedir soðuk
Çiftleþen yýlanlar gibi boynuma dolanýyor
Vefasýzlýklarýn urganý
Aynalarda bile gözyaþý var
Ve saçlarýn bile o kelimeyi söylüyor elveda hayat
Suskunluðun izdüþümüyle doldurulan caddeler
Çoðaltýmýþ dirençlerini sabaha doðuþuyla umudun
Ve huzur beklediðin o yaþlanmýþ yýllar
Mal mülk zevkini yazacak pencerenin okunamayan yüzüne
Devrimler yaparak yaþadýðýn renkli hayat
Bir isyancý çocuðuyun elinde
Mutsuz bir cenaze götürecek
Buz gibi bir aralýk ayýna
Biz inanacaðýz bütün mevsimlerin sonunun ölüm olduðuna
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.