Elmișim gibi bakma

G’elmiþim gibi bakma be kadýn!
Gittim desem yalan olur...
Zamanýn en kuytusunda,
Gözlerim kara kýșý yaþarken,
Ömrüme baharý getirir nefesin,
Güller açar, "Nisan" olur...


Bir damla gökyüzü,
yada bir avuç deniz suyu,
Turuncu bahar,
belki de sen!
Ne kaçtýysa göz bebeklerime,
dönülmez yollarýn köþebaþlarýný mesken tutmuþum,
Bir "sen" dolayýp dilime,
Kendi kendimi unutmuþum...

El’miþim gibi bakma be kadýn!
"Sen" deðilim desem yalan olur...
Bir ben var sende, bir de sevdam
"ben" deðilsin desen isyan olur...

Neden diye sorma?
Ben yaralý bir kuþun kanadýna,
Mateminin mavisini çizerken,
Sen toz pembe diyarlarda,
Gökkuþaðýnýn baþladýðý yerdesin...

Gülüþü gül kokan Gülþen...

Çünkü her aþk,
Kendi yalnýzlýðýndan asýlýyor bu zamanda!...

Bir þiir süzülür kalemimden,
Sözlerim daðýlýr evrene talan olur,
Ben’mișim gibi bakma be kadýn!
Ben "benim" desem yalan olur


Sosyal Medyada Paylaşın: