hezeyan

hezeyan

buz kesiyor içindeki yasaklý mahzen
naçar kütüklerle sýrnaþýp cebelleþiyor
küreleniyor beden eskil yalnýzlýðýna
öç savaþlarýnda kalýyor akýl oyunlarý
derken yitip gidiyor düðün kurulan ocak

yangýn közünde nasýr el patlatýr isyanýný
üç beþ deli fiþek akrep ateþinde döndürür piþti
griye çalan gözde duman, zifiri karanlýktýr
kurþun soðukluðunda bekler olta avýný
masal fukaraya, tezelden yaz gelecek diyor

ürperir dokunaklý kar adam fýrtýna sonrasýnda
yüzde gülümseme donduran haramiler ölmedi
sunaðýnda saklý mevsimin cansýkan denklemi
alnýn çatýnda ter, ayný kýþlak yeri, ayný mevki
aç kurt köye iner, içlik-ten sarar acýya ramak

evvelinde a, b ve hatta c planlarýn vardý senin
çýplak geldiðin günyüzüne deðinmezsin daha
þakaðý aðrýr dünyanýn, ya cellat dikilir baþýna
yada kep birikir darbe sabahý ýslak mermerinde
tefeciden davet, tüfe’nin valsi zor gelir sana

gerçeðinden korkan gölge, sinmez kuytulara
dijital yalnýzlýk dökülür dudak kývrýmlarýndan
saçakaltý süpürür sýzlanmalarýný aklýnca
kar yaðar, sokaklar soður, el ayak uyur
kýþlar hep can yakar, sýðýnýr daðlara soðuk

öyle zor ki kaçak vicdan, tutana aþk olsun
söylenmez burada namýnla yediðin bütün haltlar
ihanette son hezeyan, benzi solduran yürekte
kavgalý gecelerde sýzýyla buluþur can çekiþlerin
beklenen ölüm, çürümez soðuktan bahara dek

kolun bacaðýn yorgan dýþýnda, üþümektesin oysa

Ýlkay Coþkun
14.01.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: