Hepsi hiper aktifler, zamane çocuklarý, Yerinde kalamýyor, kaniyim yorulmuyor. Bir günde aðlatýrlar, gülen oyuncaklarý, Gönül sesi helecan, dem deme durdurmuyor.
Oynanmýyor sokakta! Ýnternette gezinir, Gözler ekranda iken; þeker lokum sezinir. Videoyla gün bitmez, oyunlara gelinir. Çelik çomak bilmiyor! Saklanýp buldurmuyor.
Özü toprak velâkin; ayak betona basar, Topraklamasý yok ki; enerji teni kasar. Yemekleri beðenmez, birazda nazlý yaþar, Daldan dala atlýyor, kendini tutturmuyor.
Zamane çocuðunda, durumu hayra yorsam, Dedem mezardan kalksa; ahvali ona sorsam. Kendi çocukluðuma, harbiden selam dursam, Öðretmeni takmýyor, gül ile vurdurmuyor.
Biz nerde hata yaptýk? Bu demde sorgulansýn, Acil gündeme gelsin, Milli þura toplansýn. Geleceðe maliyet, yeniden hesaplansýn, Öðretim yapýlsa da; eðitim ondurmuyor.
Þairin vazifesi, þiir yazýp uyarmak, Çalarýz aðýzlara, bal küpünden bir parmak, Hazýrladým kendimi, bu davada yok durmak. Zamane dedik lakin vakit doldurulmuyor.
Mehmet Demirel 12.04.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.