sen ey sevgili! sevmeme izin yok biliyorsun bu aralar hiç iyi deðilim aykýrý düþ kurmaktan korkuyorum ceza verirler belki belki de müebbetmi okurlar ve ben; ölümcül çaresizliklerin son duraðýndayým yani ötekilerin konakladýðý mülteci kampýnda çoðu kez itiraz ediyorum varlýðýma inkar edilmiþ bir kimliðin hükümsüzlüðü, sarýyor zayi olmuþ bedenimi bazen baskýna uðrarým diye düþ kurmuyorum çevirme olur diye çoðu kez yürümüyorum yollarda haddi hesabý yok gözlerimin katettiði mesafelerin uyanýkken gördüðüm rüyalara ne demeli hayal dünyamda bile sokaða çýkma yasaðý var dilime vurulan kelepçe, bana iþaret dilini öðretti haydi gel iþaretleþelim mobeselerin görmediði sokakta sen bana gülücük at,ben sana gül sevgimiz,yýkýk barikatlarýn kuytusunda yeniden yeþersin, ýssýz sokaklar þahidim olsun, bir gün güneþ yeniden doðacak yarýn tekrar bu þehrin sokaklarýndan çocuk sesleri gelecek puslu virane olmuþ kentim aþka gelecek ve ben sana yeniden þiir yazacaðým...
13 Nisan 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.