GEL KURTAR

GEL KURTAR
Bir çýðlýk duydum
Gecenin zifiri karanlýðýnda
Parça parça olmuþtu yüreði belli
Gözlerine kara gölgeler düþmüþ çýrpýnýyordu
Taptaze hayatýnýn baharýnda bir gencin
Siren sesine benzeyen çýðlýðý idi
Gel kurtar der gibi
Titreyen o sese
Gitmeliyim
Ben neyim ki
Topraða damlayan bir damla su
Belki söndürürsün ruhunu sarmadan o yangýný
Ben kimim ki
Kendi yaðýyla kavrulan bir zavallý
Ama bir teselli bir tebessüm
Karanlýk kuyuda kývranan bu gence
Belki bir ip olur
Gitmeliyim
Bu can bu tende
Bu yürek bu canda
Bu vicdan bu yürekte ise
Gel kurtar diyen bu gence gitmeliyim
Yoksa solacak bu çiçek
Kanatlarý kýrýlacak bu kelebeðin
Durma git
Tut ellerinden
Titreyen yüreðine üfle
Ruhunu okþa
Onunda hakký
Hayata tutunmak
Yoksa baðýra baðýra ölecek
O çocuða bakýp bakýp geçenler
Korkak yürekler
Gidin evinize oturun sofranýza
Yiyin için geçin televizyonun baþýna
Özgürüm diyorsunuz
Hayýr
Siz zevkin ve bencilliðin tutsaðýsýnýz
Halbuki ben özgür olacaðým
Çünkü o çocuk Kurtulupta baktýðýnda
Gözlerindeki ýþýk bana deðecek
Sýcaklýðý beni ýsýtacak
Bu adam
Benim
Ge kurtar diyen çýðlýðýmý duymuþtu diyecek
Benimse ayla kesiþen bakýþlarým
Alnýma huzurun mutluluðun ve özgürlüðün çizgilerini yazacak…
Yusuf Yýlmaz






Sosyal Medyada Paylaşın: