Delinin değneği
Haram lokma yiyip içen bir mide,
Helal aþ görünce zýkkým sanýrmýþ.
Arý öz ararken çiçekte gül de,
Yüreði Yol geçen haný sanýrmýþ.
Bazýlarý Zýplar çekirge misal,
Her kötü örnekten olmazki emsal.
Sözümüz kimine hikaye masal,
Okuyan bu kulu deli sanýrmýþ.
En derin mertebe þükür Deliyiz
Birileri gibi Kansýz deðiliz.
Biz iman dolu bir aþka meðiliz,
Huysuz at kendini doru sanýrmýþ.
Herkesin doðrusu kendine göre,
Cahillik diz boyu göz göre göre.
Vicdaný Körlere var bir tek çare,
Deli deðneðini çare sanýrmýþ.
Doðrumuz tek,aklýn yolu ise bir,
Gönül kapýmýzý vurmadan aç gir.
Kýrklar demgahýndan el verdi bir pir,
Üç söz yazan kendin veli sanýrmýþ.
Kul TÝRYAKÝ söze girdi doðrudan,
Haram lokma Yedirmesin yaradan.
Görmemiþ etmesin bizi sonradan,
Haramý Cennetin Yolu sanýrmýþ.
11 nisan 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.