kökleri kalbi saran söz aðacýdýr þiir
harfler yaprak
dallar kuþ açar sayfalarda
adý bahar olan kitaptýr sevgili
dudaklar kýrmýzý
gözleri
maviye yazýlýr
her güz öncesi boy verir baþaklar
mevsim sararýp
kalem
kýrýlýr inceden
yaz bunu kýzým..
demek isterdim
bir kýzým olsaydý
seni bu kadar sevmezdim belki de
mutluluðu doðursaydýn
saçlarýný örerdi ellerim
ellerim demiþken,
elinden çok þey gelmiyor bu ara
seni yazýp
sensizliðin altýný çizmek dýþýnda
þimdi sen bunlarý okuduðunda
dudaklarýn büzülür kesin
dýþtan içe
kýzýldan pembeye
sür sen beni
terleyen harfler eriyip
noktalar dizilirken üç
uca
konsa bir s’olukta
iðne oyasý dantelin
kývrýlan kenarýna..