ARDIMDAKİLER

Bir kutunun içinde, yolcu gibi beklerken.
Çok salladýlar beni, o kutuda giderken.

Tek yadiðarým kalan, bir sýrmalý döþektir,
Aman yarab korktum be, kendime öldüm derken.

Dökün kaynar sularý, avuç avuç göðsüme,
Gül dökülen yaðmurlar, üstüme serpilirken.

Dedim sevenim aðlar, hemde çok üzülürler,
Bir tek anam aðladý, ben kapýdan çýkarken.

Feryatlar kayalarý parçalar sanmýþtým ben,
Nice dostlarý gördüm, kaþ altýndan gülerken.

Yüzleri bir ýþýktý, ruhumu aydýnlatan,
Gönlüme oturtmuþtum, ben onlarý yaþarken.

Gülerek ve söverek, koydular musallaya,
Bir kaç kiþi yutkundu, namazýmý kýlarken.

Kimi biraz düþündü, kimi sigara sardý,
Biraz ayýldýmmý ne, musalladan kalkarken.

Neydi bu aceleniz,ey gönül selvilerim,
Toynaklarý kýrýldý, mezarlýða koþarken.

Oysa yorulmazdýnýz,yoruldunuzmu yoksa,
Ýndirin be indirin, çok yordunuz gelirken.

Hey mezarcý mezarým, gelene ibret olsun,
Çokmu hevesliydiniz,sað yana çevirirken.

Sanki gökmü gürledi, neydi yarabbim bu ses
Ýmam nasýl da korktu, taputumu açarken.

Seven de sevmeyen de, bir kaç kürek attýlar,
Güneþ öðleye doðru, üstüme süzülürken.

Baðdaç kurun dünyanýn, ýþýldaklý tahtýna
Hiç kimseyi görmedim ardýmdan üzülürken.

Münzeviye çekildim, ebabil kuþu gibi,
Alaca karanlýkta, yarasa dolaþýrken.

Çift baþlý karýncaya, þimdi bir türbedarým,
Bakýyorum sizede, mezarlar kazýlýrken.

Hey gidenler geldiniz, nede çabuk geldiniz,
Nisan mayýs ayýnda, ekinler ðögerirken.

HARUN YILDIRIM

Sosyal Medyada Paylaşın: