Leylâ’nýn sevdasýyla,
Çöllere düþtü mecnun.
Vahþi hayvanlarla,
Ceran’lardý dostlarý.
Yârenlik ettikleri,
Kýzgýn kum taneleri.
Bir gün bir köpek geldi,
Tanýmýþtý mecnun’u.
Mecnun o’nu görünce,
Gülümsedi gözleri.
Leyla’nýn çevresinde,
Gezinen köpek o’ydu.
Ondan bir iz, bir gölge,
Bir koku taþýyordu.
Hayvaný ;
Öpüp kokluyor,
Sýmsýký sarýlýyordu.
Üzerinde leyla’dan,
Ýþaret taþýyordu.
Ordan geçen, bir adam
Ne yapýyorsun sen.?
Pis bir sokak köpeði...!
Neden sarýlýyorsun.?
Mecnun ;
Gel de benim gözümle,
Bir kere bak ne olur.
Pis dediðin varlýða.!
O’nda sevgilinin,
Misk-ü amber kokusu.
Civarýnda bekçilik,
Yaptý hem de hep o’na
Onurlandý böylece.
Gönlüne, ruhuna irfanýna
Dikkat et ki ;
Nereyi seçmiþ,
Nereyi yurt edinmiþ.
Gör ;
Sevgilinin baðýný,
Yurt edinen köpeðin,
Bastýðý toprak bile,
Benim için KUTSAL’dýr.
.................Esk/Mayýs-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.