YUNUS BİZİ ÇAĞIRIYOR
Yalan dünya, dolan dünya… Beni benden alan dünya…
Ýki cihan güldürmeye, Yunus bizi çaðýrýyor.
Hevesleri boðum boðum, bedenime salan dünya…
Hakikati bildirmeye, Yunus bizi çaðýrýyor.
Billur gibi suyu olan, o cennetin ýrmaðýna,
Cennet suyu deðsin diyor, senin güzel dudaðýna,
“Düþmen” diyor bize gayri, nefsinizin tuzaðýna,
Nefisleri öldürmeye, Yunus bizi çaðýrýyor.
Cennet ile cehennemi, bir vücutta gören idi.
Bir’i yalnýz bir bedende, bir “hu” ile soran idi.
Hak yoluna tek götüren, tek rehberi Kur’ân idi.
Haktan nasip aldýrmaya, Yunus bizi çaðýrýyor.
Hakký ýrak görmedi hiç, gönülleri etti durak
Demedi mi Yunus Emre; “sen senliði elden býrak”
Vakit kýsa, yollar uzun; hiç sanma ki menzil ýrak
Son namazý kýldýrmaya, Yunus bizi çaðýrýyor.
Demedi mi o bizlere; “gelsin beri dosta giden”
Desene ki dostum bana, “dosttan gayri dostu neden?”
Sen çobandýn n’oldu sana, sürülerdir seni güden.
Bu talihi sildirmeye, Yunus bizi çaðýrýyor.
Hak Çalabý hakta arar, hakta kýldýk hakka karar.
Geçen günüm oldu heba, geçen günüm etti zarar.
Miskin Yunus biçaredir, her bedende aþký arar,
Aþk havasý çaldýrmaya, Yunus bizi çaðýrýyor.
Meyve dalda ham yeterken, ömür denen yol biterken,
Odun doðru, eðeri duman; alevlenip tam tüterken,
Bir hakikat, bin yalanda; zaman günde tam yiterken,
Doðru yolu buldurmaya, Yunus bizi çaðýrýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.