Bilirim, benim gibi gizli, gizli aðlarsýn. Býrakýp ta gidersen, bedenler köksüz kalýr. O ahu gözlerinle þu gönlümü daðlarsýn. Ben vurulup gidersem, bu þarký öksüz kalýr.
Elimde yumak, yumak sanki gül destesisin. Dillerden hiç düþmeyen þarkýlar listesisin. Bu eþsiz eserlerin ilhamý, bestesisin. Sen ayrýlýp gidersen, bu þarký öksüz kalýr.
Hiç mi insaf etmezsin, sitemlerin banadýr. Kurþun gibi sözlerin yüreðimi kanatýr. Mazideki günlerden birazcýk yok mu hatýr? Ben yorulup bitersem, bu þarký öksüz kalýr.
Hasretin acýsýný, benim kadar bilirsin. Umulmadýk zamanda, belki çýkýp gelirsin. Yeter ki sen gel bana, ister aklým delirsin. Sen kýrýlýp gidersen, bu þarký öksüz kalýr.
Bu kadar aðýr yükü bu yürek taþýyamaz. Beden yaþasa bile, þu ruhum yaþayamaz. O kadar yorgunum ki; macera baþlayamaz. Ben savrulup gidersem, bu þarký öksüz kalýr.
Soðukkanlý düþünüp, kendimize gelelim. Henüz vakit geçmeden, kýymetini bilelim. Kötü hatýralarý birer, birer silelim. Bizler ölüp gidersek, bu þarký öksüz kalýr.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.