Karanlýðý sevmedim Oysa karanlýk benim en korkulu En cesaretli anlarýmý yaþadýðým, Dudaklarýma mor ikindili öpücükler konduran kadýndý .
Karanlýk benim içimdeki öksüz zindanlar Ayrýlýklarýn tasmasý geçirilmiþ boynuma Sanki o yýldýzlar baþka bir yerin gezegeni Ben ise ufalanmýþ Kaybetmiþim kendimi Boþlukta ayrýlýk sancýsý çeken göktaþý gibi Sevmedim karanlýðý Adýna ne kadar güzel þiir yazýlsa da Sevgililerin en çok birbirine ayýrdýðý zaman olsa da Kedinin gözleri kalýrdý geride Ben ise boðulur, sýkýlýr Yarým yamalak bir hayatýn içine dalarým en cýlýz ýþýða doðru… Seyrine.
Terk ediþi yatýyordu benliðimde Yâda ayrýlýk tangosu çalýyor gecenin rahminde Kadýnýn çýðlýðý en ayaz nefesinde Kýraðý düþürüyordu Sancýlý sabahlara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.