Gün; vaktine zimmetli vefa; insan üstüne
Ufka doðru çekilen bakýþta derin nazar
Baðrýnda kýsýr döngü bahane saklý düne
Kayýplar çoðaldýkça dile düþer intizar
Gel gör ki olan hâle duygular mesafeli
Ruhun doruklarýna yýðýlýr duman duman
Ovasýnda benliði daðýnda bozgun yeli
Gökyüzünden bulutu saðýlýr zaman zaman
Oysa ki sessizliðin ummandýr dip köþesi
Nabzýný dengeleyen yürekse mütehammil
Gözlerinin ferinde kýrlangýç endiþesi
Durulan her lahzada vakit o vakit deðil
Velhasýl yýkanýyor avuçtan sýzan suyla
Küle dönüþen þehir, gül yanýðý hüzünler
Kýþtan kalma azade bir baharýn huyuyla
Seheri visal bilen ýrak gönle sürgünler...
Nezahat YILDIZ KAYA