Bir Şiir Olsaydım

Bir bardak olsam kýrýlýrdým ellerinde
Sana su vermeden…
Bir aðaç olsaydým,
Yaprak dökmezdim bahçene
Sen gölgeme girmeden

Bir deniz olsaydým þehrinde, seni
Gezdirmezdim sahilimde…
Ve bir kalem olsaydým ellerinde
Karalamazdým beyaz sayfalarý

Bir yolcu otobüsü olsaydým senin bindiðin
Ne yol biterdi, ne de yolculuðun
Bir simsar olsaydým terminalde
Ne biletin olurdu, ne de cam kenarý yerin

Bir imam olsaydým cenaze namazýnda
Ne bir duan olurdu, ne de gözyaþý
Harf olsaydým keþke alfabede,
Sadece boþluk olurdu mezar taþýnda

Bir trafik lambasý olsaydým, güzergahýnda
Hiç, yeþil yanmazdým sana
Bir dolmuþ olsaydým senin yolunda
Hiç durmaz geçerdim, bom boþ olsam da

Bir film olsaydým sinemada seyrettiðin
Gözlerine perde olurdum
Bir gökkuþaðý olsaydým hayran baktýðýn,
Renklere mani bir set olurdum

Bir þiir olsaydým senin kaleme aldýðýn
Sana sadece acý verirdim
Ve dudaklarýn olsaydým o bedende
Konuþmaz, kekelerdim
Sosyal Medyada Paylaşın: