Vurgunum

Vurgunum bir güzelin efsunkâr cemaline,
Edasýyla, nazýyla, hayraným her haline.
Çýkmýyor hayalimden, ne gündüz ne de gece,
Zikrederim ismini her daim hece hece.

Kahverengi gözlerde manalý bakýþlarý,
Ak tenine iþlenmiþ benlerden nakýþlarý,
Omuzlara saldýðý kumral sarý telleri,
Estiriyor ruhumda, ýlýk bahar yelleri.

Hele ki muhabbeti, doyumsuz pýnar gibi,
Arý duru tertemiz, gönülden kaynar gibi,
Ýçtikçe yudum yudum, beni sarhoþ eyliyor,
Ne irade ne þuur, hepsini boþ eyliyor.

Yanýmda olduðunda, içimde coþku, sevinç
Sarýyor tüm ruhumu, özlem duyduðum erinç.
Çirkefleþen dünyamda güzel þeyler oluyor,
Ciðerim nefes diye, o an huzur soluyor.

Her aný ömre deðer, paha biçilmez bir his,
Sanki ta maveradan, gönlüme düþen akis,
Ya da zümrüdü Anka, ya efsane ya rüya,
Gerçek olsa dediðim, düþte gördüðüm hülya.

Mevsimleri kaçýrýp, hazanda açan gülüm,
Bense ona müptela, dalýndaki bülbülüm;
Hasreti yüreðimde sabretmesi zor çile,
Aðlayýp durmaktayým, feryad-ý figan ile.

Sosyal Medyada Paylaşın: