EFSANEVİ KUŞLAR SÖYLENCESİ

göðüs kafesinde yalgýn bir kuþ
gök renkli güvercin miydin
kanat açtýn beden kafesimden
sen ey mekansýz sevgili
uçup gittin baharlarýmdan
söylencelerde küllerimi tutuþturan sen miydin


göðüs kafesinde cývýldaþan serçe
öpme beni dudaklarýmdan
göðsümde uyuttum ýrmaklarý
unutulmuþ gibiyim
eski bir plakta raks þarký
suskun hüzünlü akþamda
göðsümde uzun bir kanama
sen ey kýrmýzý düþ günlüðüm ankam
uçup gittin baharlarýmdan
söylencelerde küllerimi tutuþturan sen miydin


kuðularýn son þarkýlarýný söylüyorsun göllerde
nakýþlý bir kuþ oluyorsun daðlarýmdaki zirvelerde
kavuþma meylinde deðilim
semenderim doðu masallarýnda ateþten kanatlý
yaklaþýyor ölüm suskun nicedir sular
bahar aðaçlarýna yuvaný yapýyorum
yakýyorum bedenini
sen ey semender külleri içli bir aþk ateþi
uçup gittin baharlarýmdan
söylencelerde küllerimi tutuþturan sen miydin


ateþli kuþlar geçiyor baþýndan
sen mecnun ben leyla
çölümde lamekan aþklar
ahýmýn kývýlcýmýnda
küller içinde
yanarak yenilenmenin sevinci

Ömriye KARATAÞ
03.04.2018



Sosyal Medyada Paylaşın: