Burak Gibi Uçmadan

Burak Gibi Uçmadan

Benim gönül iþimdir, bir diyâra yol almak,
O diyâra varýp da, kapýcý dahi olmak.
Bu yoluma baþ koyup, aþkla gelen yok mudur?
Bu yol darda kalmýþýn, belki kurtuluþudur.

Tükenmez nimetlerle, dolup taþsa da masam,
Bir dergahda doymazsam, gönlüm hâlâ aç olur,
Teyyarelere binip, bey gibi aðýrlansam,
Burak gibi uçmadan, inan boþa hac olur.

Yalan dolan, gýybetler, dilin küpeleridir,
Böyle etin sahibi, harda yansa yeridir.
Varýp köþke oturur, helâllikler almadan,
Boþa medetler umar, Kabe’nin Sahib’inden.

Gömlekleri ipekten, balý haram petekten,
Ýþi yýrtýk eteklen, ancak anlar kötekten.
Onun tektir gayesi; hacý diye ünlenmek,
Varýp dönsün bakakalým, Kabe’yi pisletmeden.

Yusufoðlu ne bilsin; kimin nesi var özde!
Bazen yanlýþ anlatýr, þu dilden çýkan söz de.
Helâllikler dilerim, bir hakkýnýz geçtiyse,
Rabim kulunu bilir, ne cibilliyetteyse.

03.04.2018

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: