içimdeki hüzün mü

göz gezdirdim cümlelere içimde garip bir hissiyat
oluþturdu, bende birden, nedenini anlamasam da!
ruhi bir daralma mý desem ya da sezgili bir boþluk
hüzünlü bir duygu yýðýnaðý, sanki tam kavramasam da!
***
madem ki karýþma diyorsun, her konuþmanda iki de bir
vehminden kurtulabilirsin, çýkýyorum isteðimle oyundan
hani oynardýk ya körebece, söbelerdik elim sen de diye
el yerine konuþan dilin, hemde manalarý büyük boyundan.
***
ben her þeye raðmen //
hep bir ümit der ve beklerdim gözüm sayfanda
sanki, yanýmdaymýþ sýn gibi, seninle hayal kurardým
yollar bakýyordu ufuklara, ufuklarýn gözü yolda
sen üþümeyesin diye, kalbini ruhuma sarardým.
***
ve... her þeye raðmen //
hep senin özleminle hayal kurdum, kendime özgü dünyamda
ölüm yolcusuyum, kervaným yorgun, menzile aðýr aðýr giderim.
neden kelimeler ruhsuzlaþtý ve anlamsýzca dizildiler dimaðýmda?
söz yangýnýn yüreðimi yakar, söylesene.! sana sensiz nasýl giderim ?
***
yusuferdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: