AĞLAMA ANNEM

AÐLAMA ANNEM


Aðlama annem, sen aðlama olur mu!
Gözlerinden yaþ düþmesin.
Sessiz haykýrýþlar dökülmesin;
O yorgun gözlerinden...


Aðlama ,sen üzülme diye ben,
Yaralarýmý kanatmadým.
Gözyaþlarýmý içime akýttým;
Aðlayamadým!!!


Tek bir damla yaþ akýtamadým,
Gözlerimden...
Ýlaç olabildim mi dersen yaralarýna,
Hayýr!!!


Senin yerine de aðladým annem.
Senin için de yaralandým.
Annem, iki kiþilik aðladým ben.
Ýki kiþilik yandým.


Bir tutam gözyaþý aldým,
Bir tutam yara,
Bir hüzünlü gülüþ,
Ama hep kanadým annem!!!


Bilir misin ki annem?
Hayat heybesinde acýlarý taþýdým.
Attýkça heybeme taþýyamadým!
Yüreðim bile fazla geldi!!!


Çünkü annem çünkü!
Bitmez istekleri vardý onun,
Bilirsin, sende kadýndýn annem,
Yürek yangýnlarýný...


Aðlama annem, sen aðlama olur mu!
Ben giderken bile aðlama!
Taþýyamadý de, bu hayatý kaldýramadý,
Küçücük yüreði hiç büyümedi de!!!


Demet AKYÜREK
Sosyal Medyada Paylaşın: