HALKALAR

HALKALAR
Yusuf Yýlmaz
Sarýyer’de güneþ batmak üzere...
Kara saçlý, kara gözlü bir kýz,
Baðdaþ oturmuþ boðazýn kýyýsýnda,
"Deniz deniz al beni kollarýna” dercesine.
Güneþ dedi:
“Olmaz, ben girdim onun kara gözlerine”
Ayaðýný daldýrýnca suya,
Güneþ kýskandý kýzý denizden,
Gönderdi kara bulutlarýný,
Yaðdýrdý yaðmurlarýný,
Islattý kýzýn saçlarýný.
Ardýndan bir fýrtýna koptu.
Dalgalara aldýrmadan kýz,
Usul usul yürüdü.
Martýlar geçti yanýndan.
Kýz hýrçýnlaþtý!
Bir taþ aldý yerden,
Attý denize.
Denizde halkalar oluþtu.
Kýzýn gözü halkalara takýlýnca,
Gözleri kamaþtý.
Güneþin pýrýltýlarý arasýnda.
Bir birinin içine girmiþ,
Büyüyüp büyüyüp, gittikçe küçülen
Ve kaybolan sayýsýz halkalar...
Halkalarda bir peri göründü
Ve þöyle dedi kýza:
O zaman bu kasvet neden?
Neþeli olmak senin hakkýn deðil mi?
Belki þu köþeyi dönerken,
Elinde bir gülle seni,
Bekleyen birisi olacak.
Belki az ötede
Kuðularla birlikte dans edeceksin.

Halkalar! Ah halkalar!
Büyük küçük hayallerimi sýðdýrdýðým halkalar…

Kýz kendine geldi:
Ey Ayaklarýmý serinleten su!
Ey gözlerimi kamaþtýran güneþ!
Ey bana gel diyen mavi deniz!
Ey ufkumu açan halkalar!
Sizleri býrakmak istemiyorum.
Zira bir kelebek gibi kucaðýnýzda
Uyumak
Ve sizinle oynamak konuþmak istiyorum.
Halkalar...





Sosyal Medyada Paylaşın: