MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
UTANDIM
muhacir bozkurt
UTANDIM
Kiþinin Rabbine olan inancý
Olmalý yürekte tükenmez sancý
Þu fani âlemde kendini hancý
Görenler yüzünden handan utandým.
Eðnine süslüce esvabý giyen
Helâli haramý sormadan yiyen
Kendini bilmezken insaným diyen
Ýnsanlar yüzünden þandan utandým.
Gecenin sonunda nurlu sabaha
Ulaþmak hayali dolarken ruha
Güneþin huzmesi her bir cenaha
Selâmý sunarken tandan utandým.
Müjdedir huzmesi topraða, taþa
Can verir zerresi yapraða, kuþa
Güneþle dünyayý bahara kýþa
Döndürüp donatan Han’dan utandým.
Tesadüf diyorlar her bir oluþa
Nadanlar biniyor böyle dolmuþa
Fen diye inanýp zýrva mýþmýþa
Âleme yan bakan zandan utandým.
Muhacir sabrýyla dolandým arzý
Seyrettim âlemde usulü, tarzý
Vazife belledim sünneti, farzý
Halik’tan bîhaber ân’dan utandým.
-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
30.03.2018 – DENÝZLÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhacir bozkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
MÜBAREK ÜÇ AYLAR
ÜMÎT EDİN A DOSTLARIM -Cuma Duası-
ENGELLİ
MADENCİNİN VASİYETİ
GÖKKUŞAĞI GÖZLER
BAYRAĞIM
ESKİDENDİ O
SÖYLE SOFÎ
RIZIK VE AMEL
ÖĞRETTİM Mİ ÇOCUK SANA?