İkindi Rubaileri-2

HAKÝKÝ ÖNCÜLER

Yokuþlarda yoðuz biz, bizi arayýn düzde!
Samimiyet ararsan, yürekte deðil sözde
Biz çabuk unuturuz hakiki öncüleri
Yaþayan büyüklerin ölüsü makbul bizde

GÖZLERÝN

Yakýndan bakamadým, elâ mýdýr gözlerin?
Hasret narýnda yakan belâ mýdýr gözlerin?
Ferhat’a daðý taþý pamuk gibi attýran...
Mecnûn’u kül eyleyen Leylâ mýdýr gözlerin?

ÝMKÂNSIZ BÝR AÞK ÝÇÝN

Ýmkânsýz bir aþk için nice hayaller kurdum
Þehir dar geldi bana, kendimi daða vurdum
Varacaðý son nokta uçurum bu sevdanýn
Bir elâ gözlü yârin peþinden koþtum durdum

ÝNTÝZARIN KÖZÜ

Saçýnýn tellerine gönlümü baðlamýþým
Söz verip gelmeyince oturup aðlamýþým
Bir ömür tutuþmuþum intizarýn közünde
Hasretin ateþiyle kalbimi daðlamýþým

ÖZELEÞTÝRÝ

Sanýrsýn ki dünyaya gezip tozmaya geldin
Ölçüsüzce yaþayýp sanki azmaya geldin
Ötenin ötesi var, sen de konar göçersin
Zannetme bu âleme þiir yazmaya geldin

TAHAMMÜLÜM KALMADI

Boþa koydum dolmadý, dolusu hiç almadý
Nice seneler geçti, yâr kapýmý çalmadý
Yolunu gözlemekten yoruldum ey sevgili!
Çatladý sabýr taþý, tahammülüm kalmadý

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: