Sabah Olmuyor

Sabah Olmuyor

Zindan oldu bana sensiz geceler,
Ýstesem de gülüm, sabah olmuyor.
Dilim þakýr oldu, adýn heceler,
Ýstesem de gülüm, sabah olmuyor.

Yastýk baþuçumda; taþ mý kesilmiþ!
Sözden anlamýyor, karþým dikilmiþ.
Þu çaresiz baþým ona sokulmuþ,
Ýstesem de gülüm, sabah olmuyor.

Senli hatýralar duvarda gezer,
Her þey tokmak olmuþ beynimi ezer.
Böyle bir hanede yaþamak çok zor,
Ýstesem de gülüm, sabah olmuyor.

Farzedelim: birden þu kapým çalsa,
Açmaz mýyým, gülüm! Ah, hâlim olsa!
Uzanmýþým yere, boylu boyunca,
Ýstesem de gülüm, sabah olmuyor.

Týrnaðým tahtaya adýný kazýr,
Zeynep’i bitirdim, ok, kâlp de hazýr.
Þu zor zamanýmda gelmez ki hýzýr,
Ýstesem de gülüm, sabah olmuyor.

Bir tek dostum aydan sýzan þu ýþýk,
Her gün gezer durur, o kime aþýk?
Belki onun hâli benden karýþýk,
Ýstesem de gülüm, sabah olmuyor.

Yusufoðluna hiç uykular tutmaz,
Dert sabaha kadar, yazmakla bitmez.
Dört defter devirdlm, daha bu çok az,
Ýstesem de gülüm, sabah olmuyor.

29.03.2018

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: