Herkesin iþi baþýndan aþkýn
Her gün her dosta
Uzanamaz olduk artýk
Sýcaklýðýný duysak elimizde
Tokalaþýr iken dost elinin
Tatlý dil, güler yüz ile
’Günaydýn, merhaba!’
Diyebilsek keþke
Ýçtenlikle þöyle bir
Birlikte içilse sabah çayý
Muhabbetle demlenir
Ayýrdeder insan güzelliklerini...
Yabancýlaþtý isek birbirimize
Bir o kadar da kendimize
Artýk insan deðiþti
Ýnsanlýktan çýkýyor
Uçsuz,engin ovalarda
Dere tepe uzayýp giden
Serenlerinde bulunur belki
Ayda yýlda bir kez
Gidilememiþ uzak köylerin,
Kýr bayýr, çayýr çimen
Doruklarda el deðmemiþ
Kýrçiçeði gibi bâkir
Yurdumun insan güzellikleri...
Zaman yetmiyor insana
Ömrün yetmediði gibi,
Keþke tedavülden kaktý
Zalim bir çað bu çað,
Eskiden de mi böyleydi,
Görmedik ama duyduk
Nemrut dirilmiþ olabilir mi,
Ali Baba ve Kýrk Haramiler
Masal deðil gerçek mi
Neydi Habil ile Kabil,
Ebrehe’nin ordusuna
Yine taþ yaðdýrýr mý ebabil?!
Her gün binlerce karmaþa
’Barýþ var iken ne gerek
Ortadoðuda savaþa?!’
Diyemez oldu insan,
Savaþ için suç diyorduk
Barýþ demek suç oldu
Dost eline uzanýp
Merhaba demek
Selam vermek güç oldu,
Gün gün çoðalýyor suç
Yoktan bir, bir/iken iki, üç oldu,
Üçten iki, ikiden bir, birden hiç
Hayâllerim piç oldu!
Þaban AKTAÞ
26.03.2018
Görsel: Osman Hamdi Bey’in Kaðlumbaða Terbiyecisi adlý eseri: