/ Gül tarlalarýna mayýn ektiler anne!
Sakýn gideyim deme. /
’ Kalahari kadar büyüktü umutlarým ’
düþlerimi her eþelediðimde,
güllerimi makaslayanlarýn bende býraktýðý
kuru dallarda kaldý çocukluðum.
açmamýþ taze fidanlarýmý kopardýlar
kandýrdýlar taze kokulu düþlerle
vurdular gençliðimi uzun namlulu silahlarla.
kanattýlar
elimde kalan son þey ’umut’
bir veda sahnesinin tam ortasý
içimde kalan son þey ’ hüzün ’
çaðýrýyor yine eþkýya türküleri..
bakýþlarýmýn zamaný gütmesinden daha önceleri.
uzaksýn anne!
Kurduðum düþler uzak.
geçmiyor destansý öyküler gözlerimden.
Gel al beni buralardan bir gece
bir gece in þehirlere
saçlarýmdan tanýrsýn beni
Kirlettiler anne!
en çok ta kalbime sapladýlar kirli ellerini...
umutlarýmý, insanlýk pazarlarýnda satýþa çýkardýlar.
yaktýlar...
firuze renkli fresklere kaçtý ifadem
sustum!
artýk hiç bir su,
hiç bir sabun
temizleyemez kirlenen benliðimi.
biþey kalmadý
Yakýndýr ölüm
gelmezsen,
sökecekler kökümden ayný yaptýklarýna benzesin diye.
Yaptýklarý bir þeye deðsin diye.
Tat mý býraktýlar aðýzda...
yýkandýðýmýz çeþmeleri bile kuruttular.
kirli bakýþlarý hep korkuttu..
Þimdi sabahlarýmýzý da aldýlar sormadan.
uyutmadýlar bir türlü..
her gece utandýrdýlar sadece.
Oysa ’’öðretmen’’ olmak istiyordum ne zaman biri sorsa.
Yoruldum anne!
gelmesini beklemekten ölümün.
okusaydým böyle mi olurdu?
Þimdi hiç anlamayacaðým seninle olmayý anne!
taa bu bedenim seninle topraða girmedikçe.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.