O YÜREK 3

O YÜREK 3
Bir dost, bir yürek, yýllar yýllar sonra…
Geleyim , “bir acý kahvenizi içeyim” derse,
Hele hele bu bir öðrencin olursa,
Ne duyasýn içinde!
Düþünki bir kelebek uçarken,
Konarsa bir yaþlý kirazýn dalýna,
Düþün ki bir gariban gezerken çölde,
Birisi su uzatýyor sana…
Gönül bu gönül,
Öyle duygularla yüklüdür ki insan,
Bir ses, bir yazý, bir hatýra,
Bir tebessüm, bir þaka,
Can verir ona.
Sen onu o zaman görseydin,
Saf, pýrýl pýrýl parlayan gözleri vardý.
Çok az konuþur,
Dersine önem verir,
Saygýda kusur etmez,
Ben de içimden,
Ýþte “Atatürk’ün kýzý” derdim.
Zamanlardan bir zaman,
Beni o günlere götürdü,
Bütün öðrencilerim ayrý ayrý güzel,
Kavga ettiklerimde oldu,
Olsun,
Hepsi ayrý ayrý güzel.
O dað köylerinde,
Asker ocaðýnda,
Hep onlarýn þarkýlarýný söyledim ben.
Bilemezsin onlarý,
Onlar da kendileri belki bilemezler,
Ben bilirim.
Hepsi de ayrý ayrý destandýr onlarýn.
Gurbet kuþlarýydý onlar.
Hasreti, sevmeyi ,arkadaþlýðý,
En iyi onlar biliyordu.
Her pazartesi sabahýnda,
Ve Cuma okul daðýldýðýnda,
Yürekten bir istiklal marþý söylemeleri vardý ki
Uçan kuþlar bile dururdu.
Ah o bayramlar!
Renk renk, çiçek çiçek,
Bando eþliðinde,
Remi geçitler,
Okunan þiirler..
Yok þimdi o heyecan,
O milli his,
O duygu…
Ancak o sevda,
Benim öðrencilerimim ruhunda
Kaldý artýk.
Yine onlarýn yetiþtirdikleri, onlarý,yeþertip, büyütürse, büyütecek.
Yine her bayram çocuklarýn elinde al bayraklar,
Ben Atatürk’üm diye haykýracak!
Onlar yok dedikçe,
Benim öðrencilerim
Binlerce yürek, binlerce çiçek,
“Biz varýz
Ve biz buradayýz” diyecek.

Ve zamanlardan, bir zaman, birisi çýkacak,
“Hocam bir kahve içmeðe varmýþýn” diyecek
Yusuf Yýlmaz

Beðen

Sosyal Medyada Paylaşın: