ATALAR VE SÖZLERİ
Birisi dostunu görünce yoldan saparsa
Suratýný asar, “yüzü turþu satarsa”
"Kara kedi mi girdi- derler- araya”
Birisi olmayacak iþ yaparsa
Birileri “araya karaçalý katarsa”
“Bu tüfek vurmaz- derler- karaya”
“Kazan yanýnda durma- derler-
Bulaþýrsýn karaya”
Kötü arkadaþ seçeni
Benzetirler leþe konan kargaya
Hayatý özetlemiþler
“Etme bulma dünyasý” demiþler.
Eðriyi doðruyu bir araya koymuþlar
“ Nalýna da mýhýna da vurmuþlar”
Hep ders verip ders almýþ atalar…
Bazen demiþler “komþu gözü çapaklý olurmuþ”
Ya da “doðruyu söyleyen dokuz köyden kovulurmuþ”
Bazen demiþler “doluya koydum almaz,
Boþa koydum dolmaz”
Bazen de demiþler “denesiz aþ, dertsiz baþ olmaz”
Bak, daha neler görmüþ, neler demiþ atalar!
“ Zalimin zulmü varsa, mazlumunda Allah’ý var!”
“Alma mazlumun a hýný, aheste, aheste çýkar”
“Kimi yer –demiþler- kimi bakar,
Kýyamet ondan kopar.”
“Kuzusu çok olanýn –demiþler- sýzýsý çok olur!”
“Kötülük eden kötülük, iyilik eden iyilik bulur.”
Her neyse… Hep doðruyu söylemiþ atalar.
Lakin çýkar üzerine kurulunca hesaplar,
Doðruyu da atayý da unutur olmuþ insanlar.
Kýsacasý, sözün özü, Yüksel der ki:
Gelin, atalarýn sözlerinden ders alalým!
Ýki günlük dünyada aklý kâmil adam olalým!
“Aklý olan, ulu sözünden ders alýrmýþ.”
“Ulu sözü tutmayan, uluya kalýrmýþ!”
26.03.2018
MUSTAFA YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.