müdavimi olduðum bir meyhanenin denize bakan cam kenarýnda ve duvar tarafýnda kederli bir yalnýzlýk eþliðinde yudumluyorum rakýmý. ne anasondaki melankolik koku ne de yancý Sarman ýn illüzyonlarý daðýtmýyor kafamý. enikonu bir depresyondayým, kederin beþ evresinden dördüncüsünde. bu þiir mi oldu þimdi ? ölürsem þiir , ölmezsem çýkma.
volkan mutan 24.03.2018 marmaris
Sosyal Medyada Paylaşın:
Volkans Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.